Tante Friede op schoot bij kleindochter - "powerhouse" - Cindy bij ons op balkon in Marinellalaan, Paramaribo-Uitvlugt, in september jl. Ik was toen al zwaar verslaafd.
Waar iedereen het niet zag, niet wilde zien of zijn of haar mond maar wijselijk hield, vroeg mijn progressieve Tante Friede, die bij ons logeerde, op een dag: "Ben je aan de drugs?"
Ze kwam tot die conclusie omdat ik maar steeds de deur uit was en pas 's avonds terugkwam. En dan niet eens zo laat.
Het was bevrijdend dat ik niet de schone schijn hoefde op te houden en dat ik iemand, die mij aan het hart was, kon vertellen dat ik naar de afgrond afgleed, zonder dat ik werd afgevallen. Menig jonge meid kan haar zoveel progressiviteit niet na vertellen. Zeker niet al die paniekzaaiers daar in Suriname; het lijken wel gillende keukenmeiden!
Ook bij Cindy kon ik mijn verhaal kwijt en gewoon zeggen dat ik ging scoren. Waarheid maakt vrij! Maar in Suriname is de algehele houding: "Tapu yu sen." Ofwel: hou de vuile was binnen - ookal ruikt de buurt muffigheid - en onderga de Stille Dood.